Gemlik Forum - Gemlik'in Paylaşım ve Tartışma Platformu

ALTI YAŞINDA BİR ÇOCUK

Altı yaşında bir çocuk,
Gülümsüyordu hayata,
Belli belirsiz hareketleriydi,
Bazen ağlıyor ve bazen de gülümsüyordu.
Aklına geldikçe bağırıyordu.
Susmuyordu ama konuşmuyordu da.
Ve gönlünden ne geçiyorsa işte.
Sadece adı biliniyordu;
ALTI YAŞINDA BİR ÇOCUK...
& & &
Gökyüzüne bakıyordu bazen,
Ufukta bir şey var mı gibi,
Kafasında hep bir soru işareti,
Büyüyünce koymuşlar adımı,
Söyleyemiyorum ama biliyorum;
Adım;
sadece ALTI YAŞINDA BİR ÇOCUK...
& & &
Matemleri dizmişti arkasına,
Gökyüzüne baktığı yıldızı düşüyordu,
Anlatamıyordu ama bazen de üşüyordu...
Pencereyi her açtığında geliyordu aklına;
Ve soruyordu...?
Şimdi büyüdü ama;
ALTI YAŞINDA BİR ÇOCUKTU...
& & &
Düşünceliydi,
Hayalliydi,
Sevgiliydi,
Ama o sadece bir çocuktu...
Yaşayamamıştı,
Gülememişti,
Ağlayamamıştı.
Adım,
Sadece ama;
ALTI YAŞINDA BİR ÇOCUKTU...
& & &
Kelepçeyi takmışlar ta ufak yaştan;
Onunla konuşuyordu bazen,
Kafasındaki hayali taştan,
Cümleler tak ederdi art arda,
Sorusundaydı hep hayaleti,
Gelecek mi,gelmeyecek mi...?
Bilecek mi,bilmeyecek mi...?
Masumları oynamıyordu,
Oyunu sadece bilmecelerdi.
Hep öyle konuşurdu,
Sanki içinde bir başkası varmış gibiydi.
Dertli değildi ama;
Sadece:
ALTI YAŞINDA BİR ÇOCUKTU...



Bir gün büyüyecekti,
Adam olacaktı belki,
Hayatın ona vurduğu gibi vurmayacaktı,
Ve hikayesi altı yaşındaydı,
Büyüyecekti belki ama;
O yaşını unutmayacaktı...
& & &
Ben adım sadece Ben,
Altı yaşında bir çocuk,
Ne kaderi gülen ben,
Ne güldüğünü bilen ben...
Ben mi;Sadece Ben:
Adım; ALTI YAŞINDA BİR ÇOCUK...
& & &
Bu yaşımda başlamıştı hikayem,
Yüreğim bir çay gibi sadece dem,
Kendimle bedenimle savaşan ben...
Adımı koymuşlar önceden,
Ve kim diyen;
Adı; ALTI YAŞINDA BİR ÇOCUK...
& & &
Teröre kurban gitmedi benim yüreğim,
Yas bana tutmuyor,tutuyor matemim,
Adım bir çocuk,itmediler beni;
iten sadece benim kaderim.
Ben doğmadan çizilmişti,
Aklım ermiyordu o zamanda,
Daha bebekken denmişti...
Hayalleri vardı eskiden,
Yarından,dünden ve bu günden,
Gerçek olmuyordu ama tutamıyordu yüreğinden,
Gözlerini her ovuşturduğunda içinden ağlamak geliyor bazen,
Titriyordu,korkmuyordu ama ürküyordu.
Ne olsa adı;
ALTI YAŞINDA BİR ÇOCUKTU...
& & &
Acısını yüreğiyle,
Gözyaşını elleriyle,
Bedenini kalbiyle,
Ve sakladığını mabedinde yaşatıyordu.
Aklına geldikçe de ağlıyordu.
Soruyordu şerefsiz hayata;
Kimim sadece;ALTI YAŞINDA BİR ÇOCUKMU
& & &
Hayat bir şans vermişti ona,
İntikam almak gibiydi,
Söz vermişti kendisine,
Sırtından vurana bakmayacaktı artık.
Artık vurduğuna bakıyordu...
Küçükken adını koyanlara,
Söylenen onca yalanlara,
Ardındaki yılanlara,
Görmediği olanlara,
Bir sözü vardı artık...


Ben adım ben;
Altı yaşında bir çocuk ben,
Nefretim adımı koyanlara,
Söylenen onca yalanlara,
Siz çevremdeki yılanlara,
Görmediğim olanlara,
Bir sözüm var artık...
& & &
Büyüdüm baktım çıktınız şerefsiz,
Sattı dünya beni yılanlar ve siz,
Mertlerin yanında artık namertsiniz,
Şimdi sıra bende affedersiniz...
& & &
Çok insan gördüm yaralı,sağır ve kör,
Gözleri görmüyordu sizin gibi nankör,
Şimdi ben büyüdüm adım;ÜMİT GÜNGÖR
O zamanlar çocuktuk,büyüdük adam olduk,
Geçmişin hesabını elbette sorduk,
Şerefsizin karşısında daima durduk,
Anlamıyordum ama o zamanlar çocuktuk...
Şimdimi Adım Sadece;
ALTI YAŞINDA BİR ÇOCUK...


Geçmişin 14 senesine bu sayfalar biter mi,
Yazacaklarıma onca kalem,onca defter yeter mi.