MEHMET ÇOSKUNDENİZ'den şiirler

çαηαк · Tem 21, 2007, 07:49 ÖS

Birtek Seni Unutamam

Bir başıma bu kentin sokaklarında yürüyorum.
/>Üşüyorum.
Ne kadar uzaksan bana o kadar soğuyor hava.
Sen yoksa,
sıcaklık hep mevsim normallerinin altında.
Bu yüzden meteoroloji raporları
umurumda bile değil.
Kar mı yağıyor yoksa yağmur mu bana ne?
Ben
senin hasretinle sırılsıklamım zaten,daha ne kadar ıslanabilirim ki?

/>Burada mısın değil misin belli değil.
Bazen gidişlerin kahramanı oluyorsun,

bazen sonsuz kalışların.
Doyumsuz gecelerdesin kimi zaman,
bazen
de yalnız karanlıklardasın.
Bitmek bilmez bir şarkısın,
ama ben mi
notaları yanlış basıyorum da sen bu şarkıyı söyleyemiyorsun?
Neden
susuyorsun?

Aşkın sessizliği ne kadar korkunç olur bilir misin?
Bir tek
kelimeye hasret geçen gecelerin hesabını soracağın kimse de yoktur üstelik.
/>Kendi kendiyle konuşana deli derler ya,
beni çoktan akıl hastanesine
kapatmaları gerekirdi.
Hem de iflah olmaz hastalar bölümüne...

/>Yokluğuna alışmaktan korkuyorum,ne kadar kötü...
Yokluğunu
yürüyorum sokaklarda.
Yokluğunu içiyorum kadeh kadeh.
Hiç gelmeme
ihtimalin bir idam mahkumuna dönüştürüyor beni.
Hiçbir şey yapmadan
beklerler ya hücrelerinde,
ölümün soğuk nefesini hissederek...
/>Anlamlı olan bir şey yoktur onlar için.
Belki de bir an önce ölmektir
akıllarından geçen,
bu bekleme işkencesi bitsin diye...
Bu yokluk
hissi öldürecek beni...

Gelebilme ihtimalinse yüreğimdeki kuşları
havalandırıyor,
kanat seslerini duy.
Gelmek iste bana.
Bir görsem
yüzünü,ah bir dokunsam sana...

Göreceksin,sevdanın çiçek
çiçek açtığını,
umudun bir yangın gibi alev alev ikimizi birden
sardığını.
Anladım ki mümkün değil seni sensiz yaşamak.
Ben o
gönlü genişlerden değilim.
Madem içimdesin,
yüreğimde taşıyorum
seni,
o zaman yanımda da olmalısın.
Sensiz yaşanmayacak bu aşk
ötesi yok..

Şimdi yalnız geceleri seviyorum.
Seni yıldızlarda
buluyorum.
Daha bir dayanılır oluyor sensizlik sancısı.
Mümkünü
yok çıkmayacaksın aklımdan,
bu yüzden gece, el ayak çekilmişken,
/>hiçbir ses yokken sen ve gece..
Zaman geçer,her şey unutulur,
bir
örtüyle kaplanır acılar ama...
BİR TEK SENİ UNUTAMAM..

/>
Mehmet Coşkundeniz

çαηαк · Tem 21, 2007, 07:49 ÖS

çαηαк · Tem 21, 2007, 07:49 ÖS

Böyle Sevdim Seni

Ben seni kocaman bir
yürekle sevdim. Gözlerim değil, yüreğimdi seni gören. Sen damarlarımdaki kana
karışıp, geldin oturdun yüreğime.
Bir başka yerde olamazdın zaten. Sen,
benim en değerli yerimde, yüreğimde olmalıydın, orada kalmalıydın.
Çok
aşka ev sahipliği yapan bu yürek, ilk kez bu kadar kolay kabullendi seni. Herhangi bir
konuk değildin artık.
Bu yüzden ne ağırlama faslı vardı, ne de uğurlama.
O yüreğin gerçek sahibiydin.
Şimdi sonbahar, kışa giriyoruz ya... Ben dört
mevsim baharı yaşadım seninle.
Çiçek çiçek açtın yüreğimde.
Gökkuşağı zayıf kaldı, senin renklerin karşısında.
Taze bir yaprak
gibi yeşildin. Açelyaydın pembeliğinle. Üzerine çiğ taneleri düşmüş sarı
güldün.
Kırmızıydın bir ateş gibi. Ve maviydin... En çok bu renkle
anmayı sevdim seni.
Denize tutkundum, denizi sensiz, seni denizsiz
düşünemedim.
Seni severken dünyayı da sevdim ben, insanları da...
/>Kendime bile dar gelirken, içinde herkese yer olan bir hayatın sahibiydim artık.
/>En kızgın, en tahammülsüz olduğum anlarda bile, seni düşünmek yetti bana.

İçimdeki sevinç yüzüme yansıdı, güldüm.
Beni güldüren
senin sevgindi ve ben kaygısız, içten gülüşün ne demek olduğunu, nasıl
güzel bir şey olduğunu anladım seninle.
Her şeye rağmen sevdim seni.
Güçlüydüm ve aşamayacağım hiçbir zorluk yoktu.
Koca bir kente, koca
bir ülkeye kafa tutabilirdim.
Sen elimden tuttuğunda patlamaya hazır bir volkan gibi
hissederdim kendimi.
Menzil sendin ve ben o menzile ulaşmak için önüme
çıkan her şeyi yok edebilirdim.
Sana ulaşmamı engelleyecek her şeyi
eritirdim, kül ederdim.
Sana ulaştığımdaysa sakin bir göle
dönüşürdüm. Ve o göle bir tek sen girebilirdin.
Sevdim ve hayrandım da...
Her halin çekti beni.
Duruşunu, uyumanı, gülmeni, kızmanı,
şaşkınlığını, saflığını, kurnazlığını, çocukluğunu,
olgunluğunu sevdim.
Sesini de sevdim suskunluğunu da. Küçük oyunlarını,
kaprislerini, sitemlerini, korkularını sevdim.
Seni ve o doyumsuz sevdanı,
uçarı sevdanı anlatacak kelime bulamadım çoğu zaman.
Sığmadın
cümlelere ve hiçbir cümle seni yeterince tarif edecek kadar derin olmadı.
Seni
severken yorulmadım. Çünkü sen yaşam kaynağıydın. Her gün yenilendim.

Seninle çoğaldım, büyüdüm. Eksik kalan neyim varsa tamamladın.
/>Ölmeyecektim çünkü sen ölmezliğin ta kendisiydin.
Sevdim işte ötesi
yok

çαηαк · Tem 21, 2007, 07:54 ÖS

Kavuşmanın Alfabesi

Öylesine bir gündü,
yeni değil de sanki geçmiş günlerden biriydi, öyle gibiydi...
Kaç gece
beklemiştim seni. Kaç gece koynuma hasretini alıp uyumuştum.
Kaç gece
yalnızlık sancısıyla kıvranıp durmuştum.
Öyle acımasızdı ki
geceler, gökteki yıldızlar yüreğime atılan birer taş gibi gelmişti bana.
Yine
de her şeye değerdi bekleyişim.
Bütün yollar sana çıkıyordu ama ben
asıl senin yolunun benimkiyle kesişmesini bekliyordum.
Aylar geçmişti hep
vardın ama bir tek o an yanımdaydın. Biraz yabancıydın bana, biraz da
tanıdık.
Şaşkındık, şaşkınlığımız çok fazla yansıyordu
yüzümüze. Göz göze gelmek hiç bu kadar zor olmamıştı.
Bir
bakıştan bin anlam çıkarmak buna denirdi işte.
Yüzümüzde birbirimize
ait izler arıyorduk bakarken.
Ne çok duymuştum sesini ama sanki sen ilk kez
konuşuyordun.
İlk kez söylediğin cümleler sahibiyle bütünleşiyordu.
/>Düştükçe gülüşün yüzüne, sessiz olan her şey konuşmuştu
içimde.
Yine de sözler bir türlü çıkmıyordu ağzımdan.
Oysa
boynuna sarılıp "Sen aylardır beklenen, sen yıllardır özlenensin"
demek istiyordum.
Hava serin değildi ama ben titriyordum.
Kelimeler hiç bu kadar
zor olmamıştı bana.
Ne zaman bir şey söylemeye kalksam, her seferinde bir
şey oluyordu, sözcükler ağzımda donuyordu.
Sıcaktın, dokunmasan da
yansıtıyordun. Biraz önce titreyen ben artık terliyordum.
Aşktı bu biliyordum
ama bunu kendime bile itiraf edemiyordum.
Farkında değildin belki, belki ben belli
etmiyordum ama yıllardır koruduğum,
yıllardır kimseye açmadığım
topraklarımı çoktan teslim almıştın bile.
Sınırlarımdan içeri
girmiştin bir kere. Yüreğimin en gizli, en kuytu köşelerinde sen vardın artık.
/>İtirazsızdım, belli ki mutluydum. Belli ki beni şaşırtan mutluluğun ta kendisiydi.

Harfleri tükenmez bir kavuşmanın alfabesindeydim. Ve ben okumayı sanki
yeniden öğreniyordum.
Şimdi bu sevdayı bana yaşattığın için kendimi
şanslı hissediyorum.
"Ya sen olmasaydın" diye düşünmüyorum
çünkü sen varsın.
Çünkü sen içimdesin. Çünkü sen benim hayat
kaynağımsın.
Biliyor musun, çölde bulabildiğim bir avuç su olsan, bitmeyesin
diye içmem seni. Nerede olursan ol benimle kal.
Ben, bu yürek attığı sürece
seninleyim.

çαηαк · Tem 21, 2007, 07:55 ÖS

O'na...

Senden önce ne yapardım ben,bunu hatırlamaya
çalışıyorum.
Hatırlamaya çalıştıkça da kocaman bir boşluğun
içine,
yuvarlanmış gibi oluyorum.
Senden önce ne yapardım ben?
/>Niye düşündükçe herşey boş ve anlamsız?
Şaşırıyorum
çünkü bir insanın hayatını bir başka insan,
nasıl bu kadar
değiştirebilir ki?
Sen olmadan önce anlamsız mıydı hayatım?
/>Değildi elbette.
Belki hayatıma seninle birlikte yüklenen anlam,
daha
önce yaşanan herşeyi silip götürdü... Ne dersin ?
Doymak bilmeyen
bebeklerin,
annesini gözlemesi gibi gözlüyorum bende seni.
Sürekli senden
gelecek bir haberi beker durumdayım.
Zamanı seninle nasıl geçireceğimi hayal
eder durumdayım.
Ne yaptın bana bilmiyorum.
Aşksa aşk, sevdaysa
sevda.
Daha önce de yaşadım en koyu aşkları...
Ama bu başka bir
şey.
Hani aşktanda üstün diyeceğim,
bir türk filminin kavuşamayan iki
kahramanı gibi olacak.
Bu da değil.
Senden önce nasıl mutlu olurdum
ben?
Neler sevindirirdi beni?
Yine aynı kitapları okurdum,
yine aynı
müzikleri dinlerdim.
Ama senden sonra sanki,
hayatımda ilk kez müzik
dinliyormuşum gibi geliyor.
İlk kez bir kitabı elimden bırakmadan,
her
satırını beynime kazıyarak okuyorum...
Ansızın hayatıma girdiğin o
andan öncesi yok..
Daha ne olduğunu anlayamadan birdenbire doldun içime..
/>Teslimdim artık sana,
yüreğimle.. bedenimle.. ruhumla teslimdim.
/>Varlığınla hayatımı değiştirmene seviniyorum;
ama, senden öncesini
hatırlamayan ben gidersen ne yapacağım?
Ya herşey tıpkı hayatıma
girişin gibi yarım kalırsa?
Gidersen ve ben yarım kalırsam herşey
yabancı gelecek bana.
Herşeyi yeniden öğreneceğim.
Üstelik
öğretmenim de olmayacak.
Bunu yapabilir miyim bilmiyorum.
Düşüncesi
bile ruhumu karartıyor.
Senden önce ne yapardım ben?
Nasıl mutlu
olurdum?
Ya gidersen?
Nasıl yaşarım ben senden sonra?
/>Söylesene sevgili... ne yaptın bana?....

Mehmet Coşkundeniz

çαηαк · Tem 21, 2007, 07:56 ÖS

SENİ
SEVİYORUM. ÇÜNKÜ;

Seni seviyorum,
çünkü her
sabah kalktığımda bir günü daha seninle geçirecek olmanın
mutluluğunu
yaşatıyorsun bana. Ben güne seninle başlıyorum ve her gün hayatı
/>yeniden keşfediyorum.

Seni seviyorum,
çünkü
gökkuşağının her tonunu gölgede bırakan en parlak renksin sen. Herşey
/>senin rengini taşıyor ve benim için ancak o zaman anlamlı oluyor.

Seni
seviyorum,
çünkü soğuk günlerde içimi ısıtan meltemsin. Sıcak
günlerde ise ferahlık
veren kuzey rüzgarı. İliklerime işleyerek esiyorsun.
/>
Seni seviyorum,
çünkü herşeyde sen varsın. Nasıl olmayacaksın
ki? Sanki sen doğduğumdan beri
içimdeydin. Yüreğimin en derin
köşesindeydin. Sanki ortaya çıkmak için beni
bekliyordun. Ve ben orada
olduğunu fark edince hakettiğin yere çıkardım
seni.
Seni seviyorum,
/>çünkü hep benimlesin. Seni görmem için yüzüme bakmam gerekmiyor.
Gözümü
kapatsam ordasın. Gördüğüm her yüz aslında sensin.
/>
Seni seviyorum,
çünkü gözlerinin içindeki binlerce yıldız, gecenin
karanlığını delip
geçiyor. Sen bana bakarken ben kendimi yıldızlara
bakıyor gibi hissediyorum.
O yıldızların parlaklığında kaybediyorum
kendimi. Gözlerim kamaşıyor ama
şikayetçi değilim aydınlığından.
Güneş doğmasa, yıldızlar kaybolmasa
diyorum, ama biliyorum ki güneşim
de sen olacaksın gecenin sonunda. Bu kez
daha parlak, daha aydınlık
çıkacaksın karşıma.

Seni seviyorum,
çünkü saçların
ellerimin arasında kayıp giderken , dünyadaki cenneti bulmuş
gibi hissediyorum
kendimi. Cennetin sahibi sensin ve biliyorum ki sadece
izin verdiklerin girebilir o cennete.
Ben o cennette kalmaya kararlıyım.

Seni seviyorum,
çünkü her
gülümseyişin içime yeniden yaşama sevinci dolduruyor. Her
gülümseyişin,
karamsarlığı yıkıyor, umutsuzluğu parçalıyor. Bir çiçek
bahçesine
çeviriyor çorak dünyayı.

Çiçek dedim ya, bir çiçek adı verseydim
sana papatya olurdun. Açışıyla
dünyaya, insanlara baharın geldiğini
müjdeleyen papatya. İddiasız ama güzel.
Güzel ama kibirsiz.

Seni
seviyorum,
çünkü seni sevmeyi, sana dokunmayı, seni dinlemeyi, sana
bakmayı, seni
koklamayı, seninle paylaşmayı seviyorum.
Seninle birlikte
insana dair ne varsa onları da seviyorum.
Seni sevdiğimi anlatmaya
çalışırken ne kadar çaresiz olduğumu da görüyorum.
Her sözcükten
sonra durup tekrar tekrar düşünüyorum, seni yeterince
anlatabildim mi diye.
/>
Biliyorum ki yetmeyecek, bu kadar sözcükten sonra bile sana sevgimi
/>anlatamamış olacağım.
Sözcüklerin bittiği yerde gözlerime bak.
/>Onlar bu sevgiyi çok daha iyi anlatacaktır sana...

Mehmet
Coşkundeniz

çαηαк · Tem 21, 2007, 07:57 ÖS

Sensiz olmaz
çünkü

sensizlik ölüm gibi bir şey. Beni bu hayatta
varlığın tutuyor.
Nefes almamı, her güne umutla uyanmamı ve her gece
huzurla uykuya dalmamı sadece senin varlığın sağlıyor.
Sen olmazsan
uykular haram, sabahlar günah bana...

Sensiz olmaz çünkü, bu dünyada
iyiliğe dair ne varsa seninle öğrendim ben.
Tüm yalanlardan, tüm ihanetlerden
seninle arındım, yeniden doğdum.
Senden önce bildiğim her şeyi sildim, yok
ettim. Gidersen, sen de beni yok edersin...

çαηαк · Tem 21, 2007, 07:58 ÖS

/>Silemezsin

ey sevdigim
belki herseyi silebilir
hatta
dünyayi yok edebilirsin.........
baska gönüllerde güler,
mutluluk maskeleri
/>giyebilirsin...........

bir tek seyi benden
silemezsin
biraktigin
yüregini.............
ve
vicdaninin üzerindeki
yasadigim sürece sende
kalacak olan
gözlerimi.............
tanriya acilan ellerimi
silemezsin...........
/>senin icin duada oldugumu
her zaman hatirlatacaktir
gittigin bütün ibadet
yerleri...............

sacrife · Tem 21, 2007, 08:02 ÖS

çok güzellermiş ellerine
saglık

cyan-mk · Tem 21, 2007, 08:05 ÖS

paylaşim için sağol

cyan-mk · Tem 21, 2007, 08:05 ÖS

MEHMET ÇOSKUNDENİZ'den şiirler

sacrife