...yardım et...

Başlatan sacrife, Şub 29, 2008, 05:36 ÖS

« önceki - sonraki »

sacrife

Siyahlar arasında yok oluşum başladı karanlık öykümde... Sonumu hiç düşünmedim yaşadığım anı hissederken... Sonra fark ettiler qözlermden akan yaşları.. insanLar vardı etrafımda; ßakıp qeciordu hepsi.. ßenim duwarLArım wardı, resimLerm wardı.. dnlerken aqladıqım ; aqlarken uyuyp kaldıqım sarkılarım vardı.. Ama siyahtı hepsi.. karanlıktı.. Sona uzanan Ellerini qördüm.. o yüzlerce insanın oluştrduqu Sersem kütLenn içinden sıyrılıp aqladıqımı fark eden DuyquLarını hissettim.. Sende üzqündn en az ßenim kadar kanamıştın.. Ellerni tutmak istedm cok uzaktaydı tutamadım ama biliyordm yanmdaydın.. Sadce düşündm o qece ne resimlerm ne duwarlarm ne sarkılarm yardım etti uyumama.. düşünrken fark ettm ßeynimin söz qecirip hükmedemediqi karısıklıqın sebebi kalbimin içindeki atışlarn titreyişiydi.. Ellerini ver ßana.. yardım et!! Yardım et ßanaa... ßırakma beni CesetLern aradsında.. nolur Ellerni wer ßana.. Susma..! Susma cewap wer ßana..!!!
ceketi gece rengi adamlar giriyor düşlerime
yüzleri yok adamlar giriyor başlıyor aynı sahne
alıp götürüyorlar seni benden birdenbire sensiz kalıyorum
beyoğlu yanıyor çepeçevre ve siren sesleri
vuruyorlar gözümün önünde birdenbire sensiz kalıyorum
avaz avaz bağırıyoruz kimseler duymuyor sesimizi
alıp götürüyorlar seni benden
beyoğlu yanıyor çepeçevre ve siren sesleri
vuruyorlar gözümün önünde çaresizliğimden utanıyorum
bedenin hiç olmadığı kadar çok titriyor elin-yüzün kan içinde
ne kadar çok vuruyorlar kimseler duymuyor sesimizi
ceketi gece rengi adamlar giriyor düşlerime
her defasında gözümün önünde sensiz kalıyorum
yüzleri yok adamlar giriyor başlıyor aynı sahne
vuruyorlar seni çaresizliğimden utanıyorum
beyoğlu yanıyor çepeçevre ve siren sesleri
korkuyorum...

sacrife

ceketi gece rengi adamlar giriyor düşlerime
yüzleri yok adamlar giriyor başlıyor aynı sahne
alıp götürüyorlar seni benden birdenbire sensiz kalıyorum
beyoğlu yanıyor çepeçevre ve siren sesleri
vuruyorlar gözümün önünde birdenbire sensiz kalıyorum
avaz avaz bağırıyoruz kimseler duymuyor sesimizi
alıp götürüyorlar seni benden
beyoğlu yanıyor çepeçevre ve siren sesleri
vuruyorlar gözümün önünde çaresizliğimden utanıyorum
bedenin hiç olmadığı kadar çok titriyor elin-yüzün kan içinde
ne kadar çok vuruyorlar kimseler duymuyor sesimizi
ceketi gece rengi adamlar giriyor düşlerime
her defasında gözümün önünde sensiz kalıyorum
yüzleri yok adamlar giriyor başlıyor aynı sahne
vuruyorlar seni çaresizliğimden utanıyorum
beyoğlu yanıyor çepeçevre ve siren sesleri
korkuyorum...