.....korkuyorum oLacakLarın önüne qeçememekten......

Başlatan sacrife, Mar 24, 2008, 05:49 ÖS

« önceki - sonraki »

sacrife

Buqün bedenimden kopmuş ruhuma iyi qeLecek birkaç şeye tutunmaya çaLiştim tutunmaya çaLiştıkLarım aynı bir qemi qibi yaLanLar içinde batarken ayakta durmak zor qeLdi çökmekte oLan bedenimi ve bittiqimi qörmeLerini istemedim insanLarın , insanLara inat hayata inat qüLdüm..
Yada sahte qüLcükLerin aLtına sıqındım aynı eLinden oyuncaqı aLınmış saf bir çocuk qibi.Aynı sokaktaki zavaLLı çinqene qibiydi ruhum yıpranmış bitmiş! HayaLLerim yaşamıyordu ..ÖLdürdüm ucu bir bıçak qibi keskin qözyaşLarimLa.UmutLarım bir bir tükenirken sorunum ise azaLmakta oLan yaşama isteqimdi qüLemiyordum içten artık , artık yaşayamıyordu düşünceLerim.Ne düşünüyordum ben biLe anLayamazken herqün çoqaLan düşünceLerimin üçünden ikisi çeLişkiLiydi.
Bitiyordu ruhum tükeniyordu aynı bir su qibi içiLiyorudu kabı ise fırLatıLıp atıLıyordu bir köşeye.Bedenim önemi kaLmaLıydımı ki sanki?Ruhum bitmişken bu yoruLmuş bedenLe napabiLirim ki?
Çevremdeki insanLar qüLüyorLar küçük şeyLerLe mutLu oLuyorLar onLar her qüLüqünde qözümden düşen yaşLar dahada artıyordu!İnsanLarın kahkahaLarı artık canımı yakıyordu.MutLuLukLarı hayatımı kısaLtıyordu.Sahtece neyin var diye soruşLarı canımı acıtıyordu yaşamamı kısıtLıyordu ...Soqudum ben bu dünyadan soqudum bu bedenden.Bu tükenmiş bitmiş ruh benim oLamaz kaçıyorum yaraLardan!Savaş veriyorum ruhumLa.Kaçıyorum kacıyorum insanLardan!Koşarak kaçıyorum YAŞAMAKTAN!Korkuyorum duymak istediqiniz qerçekten korkuyorum bunu söyLemekten çarem yok EVET KORKUYORUM , KORKUYORUM YAŞAMAKTAN...korkuyorum oLacakLarın önüne qeçememekten.


sacrife


çαηαк

bence hayattan korkmaya hıc gerek yok hayatın kıymertını bıl ve hyattan zevk almaya calıs cunku bu hayata bır kere gelıyoruz kac defa 17 olucazkı ;D paylasım ıcın tesekurler

çαηαк