Gemlik Forum - Gemlik'in Paylaşım ve Tartışma Platformu

Sadece yaşayanın iliklerine kadar hissederek yazdığı bir yazı
(15 Şubat 2004)
...
Karımı 1998' in son baharında kaybettim.
Yedi senelik evliliğimizin iki senesini kanser tedavisi için hastanelerde geçirmiştik. Karım, her evlilik yıldönümümüzde ikimizin fotoğrafını çerçeveler, " Bunlar bizim hayatımızın gölgeleri " derdi.
Öldüğünde yedi tane resmimiz vardı.
...
97'nin bir gecesinde onu aldattım. Oysa ona sürekli onu ne kadar çok sevdiğimi ve sonsuza kadar sadık kalacağımı söylerdim.
Ölmeden iki hafta önce yine aynı şeyi tekrarladım.
Tuhaf bir gülümseme ile baktı bana sadece " Biliyorum " dedi.
...
İzmir'e kar yağdığı gün, yani bir ay önce evdeydim. Fotoğraflarımıza bakıyordum yine. Her çerçevenin altında bir harf olduğunu ilk kez o gün fark ettim.
A...R...K...A...S...I...N...
Gerisi için yıllar yetmemişti. Ama sanırım "Arkasına bak" yazmaya filan niyetlenmişti
Hemen çerçevelerin arkasına baktım. Hiçbir şey yoktu. Sonra bir şey dürttü beni, hepsini teker teker söktüm.
İnanabiliyor musunuz, her birinin arkasından mektup çıktı.
Geçirdiğimiz her sene için sevgi dolu sözler yazmıştı. 1997 deki resmimizin içinden çıkan zarf ise simsiyahtı ve içinden şu sözler çıktı;
"14 Mart 1997... Gözlerin bana başka birine dokunmuş gibi baktı. Söylemene gerek yok... Biliyorum."
İçim acıyor şimdi...
Çünkü kadınlar biliyor, hissediyor...
Seni seviyorum diyenin sevgisinden şüphe et...
Çünkü aşk sessiz, sevgi dilsizdir...


LONESOME


(konu tekrar açılmıştır)