Aşkıma
Sonbahar solduruyor tenimin rengini...
Gözbebeklerime oturmuş bahçemin solgun yüzü gibi
Kuruyan yapraklarını dallarında tutmak aciz ağaçların bükük boyunları gibi
Eğiliyor bakışlarım.düşen bir yaprağın incinmişliğini sezercesine
Sesleniyorum derinlerden
Bir mevsimdir gelip geçen penceremin önünden diyerek avutuyorum solgun
Manzarayı hüzünle karışık her iç çekişimde
Bahçemdeki her bir ağaca her bir çiçeğe avuntu gelir söylemim bir mevsimdir
Nasıl olsa yüzlerini solduran doğasından bilir gerçeğini soldukça
Yeşereceğini sonların ilk lere kavuşturan neden olduğunu bilir nasılsa...
Eğdikçe başını dallar toprak gülümser alttan hüznüne doy doyabildiğince
Bahar coşkusuna hazır olana dek biriktir içinde gökten inen her damlayı
Gökyüzünün hüznüne ortak olmakla başlar sonbaharlar avuçladıkça hüzünlü
Gözyaşlarını içinde yaşam iksiri sırlarla bezenir arttıkça doğanın yüzündeki
Sarartılar ve bilir her bir ağaç umuttur yüzünden düşen her solgun yaprak...
Ya yüzümün solgunluğu ya yüreğimin kırgın dalları ya gözbebeklerimin siyaha
Çalan bulutsu halleri
Umut hangisidir hangisi kavuşturur bahara yeniden nerde gizlenir içimin
Yaşam iksiri yeniden yaşatmak için coşkun benleri...
Bilirim umut yok hiç birinden
Bir damla göz yaşı kadar can taşımayan gözyaşlarımı nereye akıtsam da
Kurtulsa kurumaya yüz tutmuş tuzlu düşlerim
Umut yok sonbaharda da ilkbaharlara..
Geçit yok solgun yorgunluklardan yaşama
Vakit yok gecikilmileri tutmaya
Hayat yok bu mevsimsiz yaşlarda
Dışarda mevsim sonbahar olsa da...
Umutlarım hep sende..... NERDESİNNNN......? ? ?
cokkkkkkkk güzel