ay kollarını uzatır ellerini
zifiri karanlıkta
dokunmak ister her erkek gibi
pembe dudaklarına
bense yüzümü çevirmiş
koltuğumda gözyaşlarımı siliyorum
kimdin benim için
nasıl seni bu kadar sevebildim
oysa her erkeğin arzusuydun sen
nasıl terkedebildim seni
arkama bakmadan
öylece çekip gidebildim
şimdi anlıyorum sensizliğin verdiği acıyı
ve sensiz geçen dakikalara kurşun yağdırıyorum
şimdi kalem kırdığım masamda
kendi kalemimi kırıyorum
seni özlüyor gözlerim
bir şölendi gecelerimiz
umutsuzca dönmeyeceğini bilerek bakıyorum
penceremin paslı demirleri ardından
döneceğini umarak....
sen bırak sonra dönsün diye bekle oldu canım başka güzeldi.
saola abla..!1