doğduğum anda ben kendime, aslında şimdi öldüm demiştim.
sonu belli olan bu belirsiz hayata başlarken,
ve asla bitmeyecek olan üzüntülerime yelken açarken sanmıştım ki,
sanmıştım ki her şey çok kötü ve bir o kadar da hüzünlü olacak.
yanılmışım, birçok konuda. aslında bir yerde de haklıymışım belkide.
kaybetmek için girdiğim her savaşta, düşündüğüm şeyi başarmışım bir yerde.
kaybetmişim, belki ileride işime yarayacak bilgilerle. üzülmüşüm, kendimce.
demiştim ya, doğduğum anda ölmüşüm ben diye; aslında öldüğümü farkettiğim an,
öldüğümü farkettiğim an aslında; ben yeniden doğmuşum, kaybetmenin ne olduğunu artık bilmeyen bir yüz ifadesiyle.
ve o yüz ifadesiyle, hayata ve hayatın pisliklerine gülmüşüm.
gülüyorum.