güz yağmurlarının sessiz damlaları gibi duru sevdim seni
umudumun kaybolduğu anda yeniden varolmak için buldum seni
yeniden kaybemek zor geliyor
kaybedilende buldum sei ve sende buluyorum kendimi
ne kadar kolay görünse zor geliyor yeni bir başlangıç
yeni bir sensizlik,kaybolmak yıllarımda
varolmak gözyaşımda sessizce gidiyorum
alıştım gelişine gidişin ağır geliyor
böylesine yaklaşmışken yeni dünyama oda kaybediyor
diken üstündeyim kimse beni kurtarmıyor
sen vardın sen yoktun yanlızdım alıştım
bu zamanda acı çekmek insana ağır geliyor
her baktığım hazin sonda gözlerim seni arıyor
ama tek gördüğüm yine ben yokluğun acı veriyor
ne kaybettim ben senden sonra
yıllarımı verecek yürek gözyaşıma sel oluyor
yine büyük bir yalanın içinde kaybolmak var
ama bedenim çok üşüyor
önümde koca bir kış var
gözümde yine senden kalan gözyaşı
bu saatten sonra kim kurtarır beni
sen yoksan eğer bu şehirde
anılmak ne mümkün anımsamıyorsan
bu saatten sonra kim anlar beni
ben bir mevsimi yaşar gibi sevdim seni
dolu yağmurunda hissettim gülüşünü kaybedişimi
ne kaldıki geride hüsran hükmünü verdi
özlemek kadare yazıldı bitirmem içimdeki seni
ne varki ağlıyorum gözyaşımla gülüyorum
umduğum dağlarda şimdi karları görüyorum
keşke dememek için bir sır tutuyorum
baktığım her yağmur damlasında seni görüyorum
hoşçakal demek bir yarın daha getirmiyor
ben yarını yaşamak için sabrediyorum
bilmek istemiyorum ama biliyorumki
bir yarın daha için yüreğimde senin izini taşıyorum
yağmurunda hasretimi iyi sakla ELVEDA SONBAHAR...