Bin yaşındayım ben!...
Sevemem!...
Kaybolmuş geçmişlerden geliyorum,
yönüm bilinmeyen geleceklere dönüktür...
Kara sevdalarım olmadı benim.
Aşkımı kaybetmedim,
bırakıp gidenlerim olmadı ulu orta...
Hasretlerim de olmadı arkamda bıraktığım,
bekleyenim de...
Asla ağlamadım çekilip kuytu köşelere,
yakınmalarım olmadı
zifiri karanlığına sığınıp zamansızlıkların...
Koştuğum hiç olmadı ardından, bir edalı bakışın...
Hayaller kurmadım,
hülyalara dalmadım uykusuz gecelerimde...
Şiirler yazmadım yalnızlıklarımda,
şarkılar söylemedim,
sözüm de olmadı kadere...
Bir kendime oldu,başkasına olmadı zararım...
Ben!...
Bin yaşındayım!...
Kalbimi kaybetmişim...Sevemem...
Ve sevmek için,
bin yıldır, kaybettiğim kalbimi ararım...