Sevmek ölmekle başlar demişti şair. Susup dinliyorum yine. Ölüme ramak kala gülüşlerim eteğimde dönüyorum, heryana saçıyorum kahkahalarımı. Kimsenin umurunda değil eteklerimden sapır sapır dökülen kahkahalar.Bense ölüme inant dönüyorum. Sevmek ölmekle başlar diye diretiyor ses. sonra uğul uğul doluyor kulaklarıma. aykırı ruhumda uysal çocuk ilk defa böyle ağlıyor. Kirpiklerim ilkdefa yüreğimden ıslanıyor. Bense gözlerime aldırmadan dönmeye devam ediyorum. Kimse görmüyor yüzümün hüzünden profilini. ve nihayet kahkahalarım bitiyor. Dönüş tamamlanıyor. Sevmek ölmekle başlar demişti ya şair ölmekle bitiyor.