Gitarların ağlayışını duydun mu hiç?
Ama nerden duyacaksın ki...
Onlar senin için sadece bir eşya...
Ama değiller...
Hiç bir zaman olmadılar.
Metal dinler misin?
Cevabın "hayır" galiba...
Tamam dinleme, sana zorla dinleten yok
Ama sana bir şeylerden bahsedeceğim...
Bazı gruplar vardır, mistik olayları anlatır.
Bazıları ölen sevgiliyi, bazısı ise atalarını.
Ama sen ve etrafındaki çoğu insan onları hep aynı şekilde değerlendirdin.
"Satanist", "Eroinman" vs.
Nereden biliyorsun?
Hiç aralarına katıldın mı?
Ya da zahmete girip araştırdın mı?
Ordan oturduğun yerden ahkam kesmek kolay.
Tamam sert müzik yapıyorlar...
Evet, bazı kötü örnekleri var...
Ama nereden biliyorsun hepsinin aynı olduğunu?
Bir olay anlatacağım sana;
"Grup konserdedir.Sert bir şarkı.
Her şey sert.
Brutal vokaller.
Eski sevgiliye olan kin.
Bağırış, çağırış...
Ama bir an gelir hepsi susar.
Herkes geri çekilir, meydan bassiste kalır.
Bassist başını öne eğer,
Saçları yüzünün görünmesini engeller.
Sonra solosuna başlar.
Solosuna girerken gözünden bir damla yaş akar.
Sonra bir damla daha...
Ve devam eder...Bassist ağlar...
Bassist ağladıkça elindeki gitara daha da içten odaklanır...
Ve gitarıda ağlamaya başlar...
İkiside ağlar, ağlar, ağlar...
Onları anlayanlar da fena olur,
Bazıları gözyaşlarıyla eşlik eder..."
Şu satırları yazarken ben de ağlarım.
Soruyorum sana;
Ben o ağlayan bassistim,
Ya da seyircilerden biriyim,
Hatta o ağlayan bass gitarım...
Ne diyorsun bana;
"Satanist" mi, "Ağlama" mı?