Ayrıldık nedenini ikimizde bilmiyorduk. Bir sabahtı.. çok güzel bir sabah, özenle uyanılmış sabahlardandı. Bütün sakin hüznümle yolda yürüyen insanların kuru yapraklara bastıkça gelen çıtırtıları dinliyordum öylece. Ve sen gelip sıkıldım, dedin, ben gidiyorum..O an bir şey diyemedim. Denecek hiçbir şey de yoktu zaten. Sıkıldım ben gidiyorum. Sıkıldım ben gidiyorum.
Seninki neydi bilmiyordum. Ama emindim, sende bana benim sana olduğum kadar olmasa bile bağlıydın.. Peki ne olmuştu?
Bütün gün seni düşündüm , neden dedim kendi kendime. Sonra gece, sabaha kadar sana içtim. Düşündüm, şimdi ne yapacaktım, hayat nasıl devam etmeliydi? Yıllarca insanlardan çok uzak yaşamış birinin yeniden insanların yanına dönüşü gibiydi bu. Seni böylesine sevdiğim halde niye sevgim yetmemişti sana?
Ertesi gün umutsuz bir şekilde evini aradım. Umutsuzdum, çünkü senin evin boş kalmazdı. Kalmamıştı da. Telefonu hemen kapatmıştım. O an umutsuzluğumu bile alıp götürdün benden. Bütün duygusuzluğumla uğraştım ve sonunda ulaştım sana. Sana da aynı soruyu sordum : Neden??? Neden böyle olması gerekiyordu?? yüzüme baktın, gözlerime, derin bir şefkatle; masum bir tavırla elimi avuçlarının arasına aldın. Ellerin titriyordu. Ne zaman bir şeyi zorlanarak söylesen böyle olurdu, ellerin titrerdi. Uzun bi sessizlikten sonra söyledin söylemen gerekenleri. Ben bir limanım dedin, gemiler bana gelir ve bir süre kalır, ama hiç biri sonsuza kadar yanımda olamaz. Hepsi geçicidir yani !!!
Hiçbir şey diyemedim. İçim acısını dinledim. Sessizce oturduğum yerden kalktım ve yürümeye başladım. Ağlayamadım, içimden bir şeyler kopmuştu ama sanki o yer bana duygularımı kaybettirmişti, o sözler. O anda konuşmak bile yaralıyordu beni. Uzaklaştım oradan iyice. Saatlerce Kızkulesini seyrettim bomboş gözlerle. Beraber seyrettiğimiz yerden, aynı yerden. Sonra yürüdüm.. Uzaklara boşluğa baktım yalnızlığıma ağladım. Kayan yıldızda diledim ki ; acılar zamanla azalır ! buda azalacak başka bir limanda !
Buda çok güzel bir hikaye..Teşkler paylaştıgınız için...
Galiba duyulabilecek en zor cümle en yaralayıcı cümle bu olsa gerek..
"Limana gelen bir gemi"
.......
bencede ;)
çok güzel..paylaşım için teşekkürler
bir söz insan için ne kadar önemli aslında bazen yıkar bizi dünyanın en mutsuzu oluruz bazen sevindirir dünyanın en mutlu insanı oluruz..herşey bir sözde saklı