lodosun gözü yaşlıdır...
nem taşır lodos yaş akıtır..
arkasından deli gibi bir yağmurun başlayacağını haber verir bazen ruhunuz size..lodos esmektedir çünkü içinizde bir yerlerde..gözleriniz nemlenirken bulutlar ağlar...bulutların nemi gözlerinizi acıtır..lodos eser,yağmur yağar...nem taşır lodos yaş akıtır...gökyüzünden ne farkı kalır o anlarda kalbimizin..nerden eser o lodos güneyden mi ne getirir peki?kasvet,hüzün?bulutlarla karşılaşmak vardır başımızın her kalkışında.sol yanımızda aynı esinti..
lodosun gözü yaşlıdır.fırtınayı yaklaştırır...dalgalanır mavilikleri denizin hırçınlaşır..bir karabasandan uyanmak için çırpınıp durduğumuz uykular gibidir lodos,hep bi sonraki hamleyi bekletir...gözlerimizi açtığımız an bulutların artık pes ettiği zaman dilimine denk gelir.. rüzgar, fırtına, yağmur ... uyku,kabus ve sonrasında kurtuluş...
lodosun vazgeçtiği,yağmurların şehirleri temizlediği,fırtınanın hiç görünmediği bi ülkeye adım attım şimdi..büyük harflerle yazıyorum artık gökyüzüne ismini...masalsı bir tadı var suretinin..yinelemekten hiç vazgeçmediğim adının..işte sırf bu yüzden fırtınalar durdurmuyor artık beni deniz tutmuyor ürkütmüyor dalgalar..
sen gelmeden önce ne çok lodos esmiş kalbimde de bilememişim.nerde kurumuş yaşlarım yoksa aktığını mı farkedememişim..haritayla bile yolunu bulamayan ben nasıl çevirdim şimdi rüzgarlardan ters tarafa yönümü..sen buldurdun güneşi...kalktın kucağıma getirdin..esmiyor rüzgar üşümüyorum şimdi..
lodosun gözü yaşlıdır...
ama benim gözlerim artık değil...
güzel yazı paylaşımın için sagol...
çok duygusal bir paylaşım ya; emeğine sağlık