Asırlar önce Van Şehrinde bir kral ve kralın kızı
yaşarmış.Dünyalar güzeli bu kıza hükümdarlığın tüm erkekleri aşık olmuş fakat kız bu aşkların hepsini karşılıksız bırakıp hükümdarlığın sefil çobanına kaptırmış kalbini.
Günde sadece bir kere gördüğü bu çobanda prensesin büyüleyici
güzelliği karşısında çok etkileniyormuş ve oda ona paha biçilmez
bir şekilde aşık olmuş ancak bunu duyan kral kızını uyarmış ve
çobanı hükümdarlığının dışına sürmüş. Aradan yıllar geçmiş bu sürede
çoban ve prenses hayatlarına kimseleri sokmamışlar ve birgün çoban
hükümdarlığına geri dönmüş.
Onu gören prenses büyük aşkının gözlerini yakından görebilmek
için dayanamayıp saraydan çıkmış ve babasının gözleri önünde
çobana sarılmış.
Kral bu durum karşısında kızı alıp Van gölünün ortasına
yaptırdığı kuleye hapis etmiş. Aradan yıllar geçmesine rağmen bu
büyük aşk hiç bitmemiş aksine her geçen gün dahada alevlenmiş
büyümüş.
Geçen süre boyunca çoben hergün gece vakti klometrelerce yüzüp
sadece prensesin yaktığı mum ışığını görebilmek için kuleye
gidiyormuş. Prenseste onun o mükemmel ıslığı ile hayat
buluyor ve onun geldiğini anlayıp yediği ekmekten bir parça fırlatıyormuş göle.
Yıllar geçmiş ve yine bir gün çoban yüzmeye koyulmuş büyük
aşkının mum ışığını görebilmek için ancak bu sefer nefeside
bedenide ihanet etmiş çobana ve yolun yarısındayken boğulmuş van gölünün karanlık sularında. Prenses büyük bir dikkatle beklediği aşığının su seslerini duyamayınca telaşa kapılmış ve belki gelmiştirde ses
çıkarmıyordur diye fırlatmış ekmek parçacıklarını ve bir
çığlık kopmuş ardından sessiz bir çığlık yürek yakan...Prenses
yıllardır bir su sesiyle sevdiği aşkının Van sularında kaybolup gittiğini
anlamış ve ikinci çığlık daha derinden daha parçalıyıcı gelmiş
çökmüş şehrin üstüne.
O gün bügündür aşıklara ibret olmuş bu çığlıklar her yüreği
yanan duyar olmuş derinden sesleri ve balıklar prensesin
attığı ekmeklerle büyümüşler.
Prenses Tamaranın aşkı sonsuz ebediyete kadar uzanmış gelmiş.
hiçbir zaman mutlu sonla bitmez bu hikayeler.tşşkler çanak ;)