Hayat zorlar seni çoğu zaman ve kendine sıkı bir yalan söylersin.
O yalana ihtiyaç duyarsın.
Yalan olduğunu bile bile kandırmaya kalkarsın kendini.
Kimseler zorlamamıştır aslında yalan için.
Ama kendini daha iyi hissetmek istediğin için sarılırsın yalana.
Bir süre için bile olsa iyi hissedersin kendini.
Artık doğru yolu bulduğunu bir daha eskisi gibi olmayacağını düşünürsün hayatının.
Ve rahatlarsın yalancı bir rahatlığın kollarına atarsın kendini daha doğrusu. Asla başaramayacağın şeylerin olduğunu adın gibi bilirsin.
Ancak söz verirsin kendine yine de.
Bir daha olmayacak dersin.
Bir daha hayattan kopmayacağını, bir daha kendini ezmeyeceğini tekrarlayıp durursun. Bazen aynanın karşısına da geçersin.
Orada da söz verirsin kendine.Yani yalanını güçlendirmiş olursun.
Ve aradan bir süre geçer yatsı olur.
Ve sen mumlarını yakarsın. Yalancıydın değil mi?
Ve mumunu da yaktın. İşte tam da o sırada kopar kıyamet.
Yalan biter. Ve gerçek, hayatın çıplak gerçeği bir abide gibi biter karşında
Ve kendine yeni bir yalan bulmak için kıvranmaya başlarsın
Ve anlarsın ki, hayatın bile YALANMIŞ MEĞER...
vaybe gerçekten güel bi paylaşım teşekkür ederiz ;)
çok ilginç ama ben yhalan sölemem >( ;*=D ;*=D ;*=D
vaybe gerçekten güel bi paylaşım teşekkür ederiz ;-l)